تکوین «دیگری» در میان دانش‌پژوهان روابط بین‌الملل در ایران

. زیربنای تفکر بین‌المللی کشورها در حوزه روابط بین‌الملل، نحوه نگاه به «دیگری» است. طبعاً تفکر بین‌المللی در ایران نیز رابطه نزدیکی با ادراکات از «دیگری» دارد.  این مقاله به این موضوع می‌پردازد که دانش‌پژوهان روابط بین‌الملل در ایران چگونه استعاره را به‌عنوان یک رویه تأثیرگذار زبانی، برای صورت‌بندی مقوله «دیگری» به کار می‌گیرند. این مقاله با تکیه بر چارچوب تحلیلی و روش تحلیلِ استعاری به بررسی سازه‌های استعاری درباره مقوله «دیگری» در متون دانشگاهی روابط بین‌الملل ایرانی می‌پردازد. محققان روابط بین‌الملل در سال های اخیر تلاش کرده اند تحقیقات نوینی را با هدف کشف و بررسی مفاهیم و اظهارات استعاری در قلمرو متون دانشگاهی انجام دهند. در این مقاله با الهام از روش تحلیل استعاری جاکل، مصادیق مقوله «دیگری» به عنوان قلمرو مقصد از دل متون برگزیده دانشگاهی روابط بین‌الملل استخراج شده و مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. مقاله نشان می‌دهد که استعاره‌های توزیع‌کنندگی، پزشکی/ بدن، بازی و موجودات غیرانسانی بیش از آنکه تلاشی برای ارائه توصیف «دیگری» باشند، نسبت «خود» را با «دیگری»ها در بستر سیاست بین‌الملل مشخص می‌کنند. در مقابل، از استعاره‌های نظامی، دینی و روان‌شناختی برای تولید معنای مستقیم درباره مصادیق «دیگریِ» خصم یعنی آمریکا و اسرائیل استفاده می‌شود.